De onontbeerlijke gids om 2017 te overleven: Facebook pt. II (Pagina's)

Ik weet het, ik weet het. Een sequel, nu al. Het lijkt vast of ik geen ideeën meer heb maar te mijner verdediging zijn deze posts het enige wat jullie lezen en Facebook moet als het stoute hondje dat het is meerdere malen met zijn snuit in de drol worden geduwd. De vorige tirade was trouwens maar het topje van de ijsberg. De ijsberg die het onzinkbare schip dat mijn internetoptimisme heet langzaamaan doet zinken. Ze maken het mij ook iets te makkelijk daar bij Smoelboek. De zondvloed aan filmpjes over ongelooflijke katten of de zoveelste puistenverwijdering wordt tegenwoordig onderbroken door onwegklikbare reclame. Filmpjes, moet u weten, die ik eigenlijk al helemaal niet wou zien maar bij Facebook zijn ze zo lief geweest om mijn tedere vingertjes de moeite te besparen die moeilijke play-knop in de duwen en maar meteen alles vanzelf te laten starten waarna ik natuurlijk niet meer kan wegkijken. Een beetje zoals iedereen doet wanneer het kleinste teken van een ongeval merkbaar is op de autostrade. Die reclame valt binnenkort trouwens ook te zien in onze messengergesprekken want de hele wereld wacht al jaren op een reclameblok tussen de 4e en de 5e "hey" die je naar die speciale persoon stuurt. En waarom allemaal? Simpel: geld is leuk maar meer geld, dat is nog veel leuker.

De grote boosdoeners hier zijn de vele pagina's vol pseudo-journalistiek (in sommige gevallen ook die van echte journalistiek). Pagina's met als enige schijnbare doel de algemene verspilling van ieders tijd. Ze vallen op te splitsen in twee delen: de link-pagina's en de "content"-pagina's.

Link-pagina's willen je doen geloven dat ze nieuws brengen of maatschappelijk relevante informatie. Dat is natuurlijk helemaal niet het geval tenzij "10 dingen die enkel mensen die gisteren naar TV hebben gekeken zich herinneren" plots maatschappelijk relevant zou moeten zijn. De link-pagina bestaat in vele vormen en over allerhande onderwerpen. Wel hebben ze gemeen dat ze je altijd verwijzen naar een eigen site. Een site die meestal zo vol reclame en verwijzingen naar andere "artikels" zit dat ze pijn doet aan de ogen. Een beetje zoals wanneer plots een heleboel onaantrekkelijke naakte mannen de kamer binnen komen gehuppeld, ongewenste aanhangsels in elke ooghoek (of misschien heb ik foute vrienden). Ze verdienen op die manier natuurlijk enkel geld als je effectief op hun link klikt.

Dat is geen probleem als je effectief inhoud kan produceren die de moeite waard blijkt maar waarom moeite doen als je clickbait kan gebruiken. Voetballiefhebbers worden deze periode bijvoorbeeld informatief verkracht met transfergeruchten. Het duurt niet lang om te zeggen dat bijvoorbeeld Anderlecht Aad Koudijzer heeft gekocht om hun lijstje met oud spelers van KAA Gent aan te vullen. Ik heb het in 1 zin gedaan. Die link-pagina moet dan eerst een nietszeggende titel geven (Real Madrid koopt wel heel interessante naam) waarna ze dan eerst een halve pagina doorbomen over alles wat ook maar een beetje met de onderwerp te maken heeft opdat je zoveel mogelijk reclame zou consumeren (Real is natuurlijk ook een opvallende naam voor een jongen) om dan uiteindelijk tot de conclusie te komen dat de opvallende naam enkel opvalt in hoe niemand er ooit van gehoord heeft.

Vrouwen ondergaan hetzelfde lot, zij worden gelokt met titels die ongelooflijke schoonheidstrucs beloven (wees gewoon jezelf) of fantastische roddels (Kim Kardashian liet haar iPhone vallen) of DE ultieme move om een man te behagen (kom aan zijn piemel) om ze daarna even teleurgesteld en kennisloos achter te laten als ik vrouwen meestal achterlaat. Ook zijn deze pagina's meester in statistieken tentoon spreiden die eigenlijk nietszeggend zijn maar heel erg goed voor iemands ego. "Als je niet elke dag met een superhumeur opstaat is dit waarschijnlijk een teken van intelligentie."(OMG dat ben ZO ik). Ik zal het iets makkelijker voor jullie maken: als je op een dag geboren werd waarop het daarna nacht werd dan ben je waarschijnlijk middelmatig.

Daarna hebben we de "content"-pagina. Zo'n pagina wordt naar mijn vermoeden beheerd door 1 volslanke Indiër die hele dagen bezig is met filmpjes of "grappige" mopjes te posten. Ze zijn de etterwonde van het internet want niet alleen zijn 90 procent van de dingen die ze posten allerminst grappig, interessant of zelfs maar 'niet het sociale-media-equivalent van AIDS' te noemen, ze zijn ook nog eens bijna allemaal gestolen van creatieve mensen. Een kleine verkenningstip: als een filmpje begint te spelen (je hoeft niet eens op een knop te drukken, leuk hé) met zwarte onder- en bovenranden waarin witte tekst te lezen is (meestal iets als "WHO DID THIS!!!!!") dan mag je ervan op uitgaan dat dit filmpje niet zelf gemaakt. Diefstal, miljoenen keer bekeken, waar de dollars vanaf springen. Het is alsof ik een biefstuk zou stelen van de lokale slager, er vervolgens goed mijn klokkenspel op zou wrijven om daarna op straat ermee te staan zwaaien, luid proclamerend dat dit mijn nieuwste blogpost is. En dat mensen zouden stoppen en juichen, geld werpend naar mijn degoutante dievenschedeltje. (mocht u willen juichen en geld werpen in het echte leven, laat dit u absoluut niet tegenhouden aub). Als Twitter een online podium is en Youtube online televisie dan is Facebook een online muur in een openbaar toilet. Bagger, diefstal en af en toe een zwerver-sekspartij.