Waarom "Thuis" zich afspeelt in een parallel universum

In principe zou ik geen echte "Thuisfan" genoemd kunnen worden. Het lijkt me dat echte fans de grens tussen fictie en realiteit in hun enthousiasme nogal moeilijk kunnen onderscheiden, het type mensen dat acteurs aanspreekt over hun daden in de serie of zodanig emotioneel geïnvesteerd raakt dat hun wereld ondersteboven komt te staan bij de dramatischere gebeurtenissen die zich in zo een soap kunnen afspelen. Waar de canvaskijker zich hier waarschijnlijk toch enkele serieuze vragen bij stelt kan ik dit gedrag enkel aanmoedigen. Mooi hoe een simpele serie als "Thuis" de harten van Vlaanderen kan doen bloeien, of bloeden, afhankelijk van wie je het vraagt.

Hoewel ik dus geen fan ben ben ik toch een kijker. Zij het onder lichte dwang, aangezien de 2 vrouwen in mijn huishouden er bijna dictatoriaal op staan dat elke weekdag tussen 20:10 en 20:35 de televisie op één staat en dat het tijdens dat half-uurtje muisstil is. En zoals Fritzl zijn kindvrouwen na een tijd toch enige appreciatie konden opbrengen voor het vernuft van zijn kelder ontwikkelde ik een vorm van Stockholmsyndroom. Ik kijk nu dagelijks mee naar "Thuis" en kan dat met een gezonde mate plezier.

Toch is me na al die jaren iets opgevallen over de soap: hoewel ze duidelijk bedoeld is zich af te spelen in een dorp in Vlaanderen blijkt dat na een kritische blik de serie zich wel moet afspelen in een parallel universum, waar andere regels gelden en waar anders wordt omgegaan met de feiten des levens. Sta me toe uit te leggen

Tijd beweegt zich anders voort in "Thuis"

Het kan niet enkel mij zijn opgevallen dat er in de "Thuiswereld" in december altijd verdacht veel bladeren aan de bomen hangen en dat het weer nooit echt lijkt te kloppen. Een saai man zou je vertellen dat dat komt omdat de afleveringen op voorhand gefilmd worden maar daar is echt niets leuk aan. Veel toffer is het dus te stellen dat in deze realiteit Vlaanderen zich in een ander deel van de wereld bevindt of dat de seizoenen zich op een andere manier evolueren.

Ik denk niet dat iemand hier geloofde dat Bram aan het bleiten was in augustus

Dat lijkt een kleine aanpassing maar tijd doet nog veel raarder in dit universum, weekends bestaan bijvoorbeeld wel, maar spelen zich altijd gedeeltelijk af op vrijdag en maandag, alsof ze ergens tussen gedrongen zijn. Ook is het vaak niet echt duidelijk of we nu het ontbijt of het middagmaal te zien krijgen. Waar bij ons tijd zich dus lineair voortbeweegt vrees ik dat in "Thuis" tijd eerder een zigzagpatroon vormt, waar ochtend plots kan veranderen in avond en vrijdag plots in maandag.

Dan lijkt het mij zeer logisch dat die arme mensen altijd zo emotioneel zijn, u zou maar eens moeten proberen leven zonder een eenduidig weekend. Toch zijn onze personages meestal vrij normaal, dit komt door het volgende:

Enkel persoonlijk drama heeft een impact op het dagelijkse leven.

Hoe vaak heb je een personage zich al zorgen zien maken over de economie of over het vluchtelingenprobleem. Oké, je zou kunnen stellen dat serieverkrachtingen en affaires een flinke hap uit je aandacht kunnen nemen maar dan nog heb ik bijvoorbeeld geen enkel personage zien stemmen. Of ook maar 1 gesprek hebben over iets anders dan zichzelf of de mensen rond hen.

Het is wel zo dat toevallig de persoonlijke problemen heel actueel zijn en bijna alsof ze een spiegel zijn van onze maatschappij (homo's,drugs en racisme, het voelt soms aan als een educatief filmpje) maar dan is het toch een heel egocentrische spiegel.

De personages en de uitzonderlijke figurant hebben een monopolie op drama, je zal maar eens in het dorp van de soap wonen en niets te maken hebben met die mensen. Elke week een ruzie, een verkrachting, wat onwettige kinderen, een moord of 3 en een mysterieuze verdwijning voor de smaak. Het lijkt me bijna onmogelijk om rustig op café iets te gaan drinken. Toch is dit allemaal heel normaal in deze wereld.

Wat nog vreemder is, hoewel drama de enige drijfveer is in deze emotionele rollercoaster van een wereld, is dat niemand echt veel tijd heeft een trauma te ervaren.

Een voorbeeld: Simonne is begonnen als minares van Frank, is dan meermaals bedrogen geweest, een keer verkracht en met geheugenverlies bij die verkrachter gebleven, ze is failliet gegaan en heeft met een dubbelganger van haar man moeten omgaan, ze heeft een affaire gehad met een stervende jeugdvriend en is onlangs te weten gekomen dat ze haar kind onwetend aan een klooster heeft afgestaan en dat dat kind nu volwassen en terug in haar leven is.

Niemand is mentaal sterk genoeg om hier normaal uit te komen. Er valt veel te zeggen over de liefde tussen Frank en Simonne maar een van de twee zou al lang moeten vertrokken zijn naar "Amerika" (de plaats waar bijna elk personage naartoe trekt als ze even tijd alleen nodig hebben, want dat is een logische verblijfplaats ofzo). Toch houdt iedereen zich in het algemeen enkel bezig met de problemen die zich toevallig die maand afspelen en wordt er amper verwezen naar het traumatiserend verleden van elk personage.

Ik zou toch eenmaal per week eens praten over die gekke Duitser, minstens

Tenslotte komen we bij het punt dat me het meest dwarszit:

Ondernemersschap in "Thuis" is een grap en het kan niemand iets schelen

In de serie hebben we al gezien: een dokterspraktijk, een hoeve, een broodjeszaak, een taxibedrijf, 2 loodgietersbedrijven, een notariaat, een advocatenkantoor, een b&b, een kapsalon, een fitnesszaak, een café, een brouwerij en een soort van Vlaamse loodgietersboyband.

Als je dan bedenkt dat al deze bedrijven zomaar ontspruiten zonder ook maar enig gevolg of financiële verantwoordelijkheid en dat niet meer dan 20 mensen verantwoordelijk zijn voor al dit dan begint er iets niet te kloppen.

In de "Thuiswereld" is er geld teveel, dat kan niet anders, Frank en Simonne zijn al eens echt failliet gegaan en de meeste bedrijven die ik net opnoemde hebben het niet gehaald of zijn zomaar veranderd in iets anders, maar geen probleem, zo blijkt.

Ik denk dat Rosa zelf al lang vergeten is dat ze een kapsteropleiding heeft genoten en om de een of andere manier zijn de "Swingende Loodgieters" niet een dagelijkse bron van spot voor de personages van Thuis. Het is moeilijk te begrijpen, maar ik denk dat in plaats van echt geld persoonlijk drama meer waarde heeft in deze wereld, hoe meer vreemde dingen je te beurt vallen, of hoe meer uw personage een gewiekste zakenman is, hoe meer leningen de bank je dan zou geven (of iets in die aard, de details blijken nogal ingewikkeld).

Van de bestaande bedrijven houdt ook niemand zich bezig met echt werk, in de Zus & Zo bestaat pannekoeken bakken 95% uit praten over van wie welk kind nu weer is en 5% uit het echt bakken van de pannekoeken. Aan dat tempo is geen enkele klant tevreden te houden. Horecazaken sluiten ook blijkbaar altijd na de gewone werkuren want de personages hebben altijd tijd om sociale verplichtingen aan te gaan. De oorzaak naar het problematische gedrag van generatie Y is een discussiepunt voor veel filosofen maar hier volgens mij ligt ze bij deze soap. Geen wonder dat iedereen denkt dat alles in het leven zomaar in de schoot wordt geworpen als we dat elke dag in de strot geduwd krijgen.

Ter Smissen is afgebrand! - Geen nood we beginnen wel een parenclub

We kunnen het de thuispersonages wel moeilijk kwalijk nemen, als je ziet in wat voor wereld zij moeten leven mag het hen ook wel eens voor de wind gaan.

Toch moeten we vooral stilstaan bij de randpersonages, schijnbaar normale mensen (die waarschijnlijk wel stemmen) en dagelijks met deze onzin geconfronteerd worden.

En bij Eddy, want hij is voor KAA gent #COBW

M.W.